"Ambitie is geen vies woord": Rachida Dati, de reis van een politieke grootmacht

Minister van Cultuur, kandidaat "wat er ook gebeurt" bij de tussentijdse parlementsverkiezingen in het 2e kiesdistrict van Parijs, burgemeester van het 7e arrondissement... Rachida Dati ziet zichzelf vooral als burgemeester van de hoofdstad in 2026, ondanks de sterke politieke vijandigheden die ze opwekt en de juridische procedures tegen haar.

Sommigen zien haar als een carrièrejager, een intrigeur die alles doet om succesvol te zijn. Anderen bewonderen haar lef, haar strijdlust en haar vastberadenheid. "Ambitie is geen slecht woord ", zei ze in het programma Vie Privée Vie Publique op France 3 op 30 maart 2009. "De ambitie om te slagen, om rond te komen..."

Ze verliet de sociale woningbouw in Chalon-sur-Saône, waar ze opgroeide, en maakte carrière zonder haar verleden of afkomst te verloochenen: integendeel, ze omarmde ze. Al vroeg bouwde Rachida Dati het netwerk op dat ze niet had. Dankzij de brieven die ze stuurde en de ontmoetingen die ze aanging, vond ze beschermers, sponsors en mecenassen. Onder hen waren Albin Chalandon, de toenmalige minister van Justitie; Jean-Luc Lagardère, die haar studie gedeeltelijk financierde; en Simone Veil, wier toga ze droeg toen ze werd beëdigd.

De opmars is inderdaad gaande: van een in de praktijk opgeleide verpleegassistente tot managementcontroller, via accountant bij Elf Aquitaine, bouwde de jonge vrouw haar carrière op om uiteindelijk magistraat te worden, zonder het vergelijkend examen af te leggen, maar met vrijstelling. Een ontwikkeling waar ze trots op is en waar ze het altijd over heeft.

Ze stapte opnieuw de politiek in via een brief. Of liever gezegd, meerdere brieven, gericht aan Nicolas Sarkozy, destijds minister van Binnenlandse Zaken. Hij reageerde niet, hield ze vol. Hij huurde haar in 2002 in als adviseur, en zij lobbyde om hem te volgen toen hij werd benoemd in Bercy, vervolgens in de Conseil Général des Hauts-de-Seine en vervolgens terugkeerde naar Place Beauvau. Ze was nog relatief onbekend bij het grote publiek tot Nicolas Sarkozy's campagne in 2007 van start ging en zijn presidentiële overwinning behaalde.

Ze werd vervolgens benoemd tot Bewaarder van de Zegels en veroverde, in de stijl van haar mentor, de media en de politieke arena. Net als hij viel ze ook op door haar bling-bling kant. Terwijl de rechterlijke macht werd hervormd, poseerde de minister op de cover van Paris Match in een roze jurk met luipaardprint van Dior. Ze gaf tienduizenden euro's uit aan kleding en dure luxe sieraden, terwijl ze honderden banen in de justitiële sector schrapte. Rachida Dati zocht en pronkte met het geld dat ze niet had toen ze opgroeide, totdat ze multimiljonair werd.

Amper een jaar na haar verkiezing tot lid van het Europees Parlement besloot ze advocaat te worden. Het moet gezegd worden dat dit nieuwe mandaat haar niet echt beviel, zoals ze aan een vriendin vertelde aan de telefoon terwijl M6 een reportage over haar filmde en zij een microfoon droeg.

"Ik zit in de vergaderzaal van het Straatsburgse Parlement, ik kan het niet meer aan. Ik moet hier blijven en me verstandig gedragen, want er is een behoorlijke menigte..."

Rachida Dati tijdens een telefoongesprek

(Verslag van het 66 minuten durende programma op M6 op 13 december 2009)

In deze periode, tussen 2009 en 2013, ontving ze € 900.000 voor adviesdiensten voor Renault-Nissan. Omdat ze het bestaan van de uitgevoerde werkzaamheden niet kon bewijzen, werd ze ervan beschuldigd in het Europees Parlement te hebben gelobbyd ten gunste van het bedrijf en CEO Carlos Ghosn, wat haar nu heeft berecht wegens corruptie en beïnvloeding .

Tegelijkertijd zette ze haar politieke carrière voort. Nadat ze burgemeester was geworden van het zeer chique 7e arrondissement van Parijs voor de gemeenteraadsverkiezingen, na een parachutesprong, vestigde ze zich daar en werd ze herkozen in 2014 en 2020. De vrouw die drie keer per week bokst, houdt zich niet in, vooral niet tegen de socialistische burgemeester van de hoofdstad, Anne Hidalgo, tijdens elke Parijse gemeenteraad. Ze houdt van een zwierige grap, een grap, maar haar oneliners werken soms averechts. In 2021 omschreef ze de partij van Emmanuel Macron als volgt: "Wat is En Marche? Het zijn verraders van links én verraders van rechts."

Een korte zin die in 2024, toen ze minister van Cultuur werd, weer in herinnering werd geroepen. Een nominatie die opnieuw de wenkbrauwen deed fronsen, zelfs binnen haar partij. Maar niets kon de rechtse vrouw tegenhouden, die zich kandidaat stelde bij de tussentijdse verkiezingen in het tweede kiesdistrict van Parijs tegen Michel Barnier, ondanks de nominatie van Les Républicains . De rechtszaak dwong haar niet tot aftreden, maar zou wel eens een serieuze belemmering kunnen vormen voor het volgende doel dat ze zich heeft gesteld: in 2026 tot burgemeester van de hoofdstad worden gekozen.